วันเด็กแห่งชาติและพระมหากษัตริย์ (วันเสาร์ที่ 2 ของเดือนมกราคม )

ความหมาย

         ความหมายโดยทั่ว ๆ ไปของคำว่า “เด็ก” คือ คนที่อายุยังน้อยมีความไร้เดียงสา เปรียบเสมือนผ้าขาว

         ความหมายทางกฏหมาย คำว่า “เด็ก” คือผู้ซึ่งอายุไม่ครบ 18 ปีบริบูรณ์และยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส

         บุคคลที่อายุเกิน 7 ปี บริบูรณ์แต่ยังไม่เกิน 14 ปีบริบูรณ์บุคคลที่มีอายุตั้งแต่ 15 ปี ลงมา

         วันเด็กแห่งชาติเป็นการส่งเสริมให้ทุกคนได้เล็งเห็นความสำคัญของเด็กและในขณะเดียวกันก็เพื่อเป็นการสร้างจิตสำนึกให้เด็กรู้จักคุณค่าของตนเอง หน้าที่ ความรับผิดชอบ รวมทั้งการยึดมั่นในสถาบันชาติ ศาสนาและพระมหากษัตริย์

ความเป็นมา

         “เด็กวันนี้ คือ ผู้ใหญ่ในวันหน้า “ข้อความนี้แสดงให้เห็นว่าเด็กมีความสำคัญและเป็นรากฐานของการพัฒนาบ้านเมือง เด็กที่มีคุณภาพก็จะเติบโต เป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพในการพัฒนาตนเองและสังคมตลอดจนประเทศชาติต่อไป

         ผู้ที่เป็นผู้คิดเสนอเรื่องการจัดงานวันเด็ก คือ นายวีเอ็ม กุลกาณี ผู้แทนองค์การสหพันธ์เพื่อสวัสดิภาพเด็กระหว่างประเทศ ร่วมมือกับกรมประชาสงเคราะห์และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอื่นๆ โดยร่วมมือกันจัดงานวันเด็กแห่งชาติ และได้กำหนดให้จัดในวันจันทร์แรกของเดือนตุลาคม พ.ศ. 2498 จัดเรื่อยมาจนถึงปี พ.ศ. 2506 ได้เปลี่ยนเป็นวันเสาร์ที่ 2 ของเดือนมกราคม เนื่องจากมีความเหมาะสมกว่า เพราะพ้นฤดูฝนและเป็นวันหยุดทางราชการแต่ในปี พ.ศ. 2507 ไม่สามารถจัดงานได้ทัน จึงได้เริ่มจัดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2508 เป็นต้นมา

หมายเหตุ

         เมื่อถึงวันเด็กแห่งชาติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะพระราชทานพระบรมราโชวาท สมเด็จพระสังฆราชจะโปรดประทานพระคติธรรม ฯพณฯนายกรัฐมนตรีจะมอบคำขวัญให้แก่เด็ก เพื่อเป็นข้อคิดและเป็นการเสนอแนวทางให้เด็กนำไปปฏิบัติ